клёк

клёк, -у м. разм.

1. Здравый смысл.

Вы думаеце, увесь клёк рэвалюцыі ў тым, што цяпер загадчыкам стаў іншы, чым раней быў. Чорны. Нешта ўвосені сорак пятага года, калі ў мяне было больш сялянскага клёку, я, супрацоўнік «Вожыка», ужо тым часам і пасмялелы ў дэмакратычным рэдакцыйным калектыве, спытаўся ў нашага галоўнага, Крапівы, пра адно сваё неўразуменне. Брыль. Вось і слоў не хапае, скупа клёку ў радкоў. Лужанін.

2. Жизненная сила.

- Калі ў чалавеку няма ўжо клёку, дык ніхто яму не паможа, - прастагнала Салвесіха. Сабаленка. У добрай бочцы - добры клёк. Зуёнак.